Diego Ortiz i Marcos Garcia – hiszpańscy misjonarze w Vilcabamba.
2 stycznia 1569 roku Król Hiszpanii Filip II ratyfikuje w Madrycie traktat z Aobamby, W ustaleniach traktatu zapisano miedzy innymi, że na teren Vilcabamby wpuszczeni zostaną dwaj hiszpańscy misjonarze. Pierwszym z nich był Marcos Garcia, przebywający wcześniej w rejonie rzeki Apurimac nawracając Indian z Carco oraz budując kościoły w trzech wioskach, a w pięciu postawił drewniane krzyże. Potem Garcia przebywał w Huarancancalla, nawracając Indian Antis i Pilcosuni.  We wrześniu 1569 do Królestwa Vilcabamba przybywa Diego Ortiz, drugi duchowny, bardziej przychylnie nastawiony do Indian niż Garcia. Ortiz nauczał Indian i leczył, miał u nich większe poparcie i poszanowanie niż Garcia.Garcia bez uprzedzenia rezygnuje z dalszej pracy i samowolnie chciał opuścić Vilcabambę, lecz wojska Inki w pościgu dopadły go w okolicach mostu Chuquichaca.
Na początku 1570 roku panujący inka Titu Cusi zaprasza do Vilcabamby obu duchownych. Sam podróżując w lektyce, kazał im iść piechotą – był to czas pory deszczowej – brodząc po pas w bagnach Ungacacha. Po czterech dniach wędrówki dotarli do Vilcabamby – Tuti Cusi zmienia zdanie i nie zgadza się by weszli do miasta, gdzie odbywają się właśnie obrzędy religijne. Duchowni zamieszkują w Marcanay, gdzie Inka podsyła im kobiety, a one próbują ich uwieść. Po kilku dniach opuszczają Królestwo Vilcabamba i wracają do Victos. W drodze powrotnej w Puquiurze zebrali nawróconych Indian i ruszyli do inkaskiej świątyni Yurac Rumi – by ja podpalić.
Titu Cusi nakazuje Marcosowi Garcia opuścić Królestwo, a Diego Ortiz otrzymał zakaz opuszczania Huarancacalle, a pracę misyjna mógł prowadzić wyłącznie w otoczeniu swojego kościoła.

Zapraszam do odwiedzenia strony na Facebook