Wydarzenia te miały miejsce, gdy corregidorem – hiszpańskim urzędnikiem, reprezentantem władzy królewskiej – miasta Cuzco był Garcilaso de la Vega, ojciec kronikarza Inki Garcilaso de la Vegi.
Pierwsza inicjatywa mieszkańców miasta dotyczyła zebrania funduszy na wykupienie terenu, kościoła i znajdujących się tam innych budynków na rzecz mnichów z zakonu Św. Franciszka.
Czytaj dalej
Cuzco – infrastruktura starej stolicy.
Rozbudowa inkaskiej stolicy, przebiegała równolegle do rozbudowy samego imperium. Działo się tak dlatego, bo Inkowie sprowadzali do Cuzco curaków – czyli lokalnych władców podbitych prowincji. Stosowano przy tym następująca zasadę – jeśli dany curaca pochodził z podbitych terenów leżących na północ od Cuzco, to w Cuzco budował sobie dom w dzielnicy, z której droga wychodziła na północ. I tak samo postępowano w stosunku do curaców z terenów leżących na południe, na wschód i na zachód od stolicy. Jeśli w stolicy pojawiał się curaca z kolejnej podbitej prowincji leżącej np. na północ od Cuzco, to budował on swój dom obok poprzednika, zachowując jednak kolejną zasadę: „każdy z nich zachowywał miejsce odpowiadające swojej prowincji; jeśli znajdowała się po prawej od sąsiedniej, to dom stawiał też po prawej od sąsiada, a jeśli po lewej – to po lewej, a gdy z tyłu – to z tyłu, w takim ładzie i porządku”.
Czytaj dalej
Okup Atahualpy. Była sobota, 16 listopad 1532 roku, kiedy Atahualpa – Sapa Inka państwa Inków – został w Cajamarca pojmany przez Hiszpańskich konkwistadorów, dowodzonych przez Francisco Pizarro.
Przetrzymywano go w pewnym pomieszczeniu niedaleko Cajamarca.
W zamian za uwolnienie zaoferował Hiszpanom niebotyczny okup. Wyciągnął rękę i oświadczył, że do tej wysokości wypełni to pomieszczenie złotem, a srebrem pomieszczenie mniejsze, stojące obok, ale za to wypełni je dwa razy. Linię narysował Atahualpa kawałkiem zwęglonego drewna które wypadło z ogniska.
Początki niewolnictwa w Nowym Świecie. Kiedy coraz więcej Hiszpanów pojawiało się w Nowym Świecie zaczęły się jednocześnie wzajemne stosunki handlowe. Ale ta działalność handlowa w koloniach miała prawie wyłącznie na celu zaspokajanie potrzeb Hiszpanów. Hiszpanie określali tą działalność mianem „rescates”, co można było tłumaczyć jako „odkupienie z powrotem”, jako pozyskanie czegoś siłą a nie w formie płatności.
Czytaj dalej
Diego de Almagro więziony w Coricancha – inkaskiej Świątyni Słońca w Cuzco – po bratobójczym boju pod Las Salinas, podyktował notariuszowi w dniu 8 lipca 1538 swój testament.
Co było zanim w Cuzco pojawili się Inkowie?. Hiszpańscy konkwistadorzy podbili imperium Inków. Ale co było wcześniej ? Jak kształtowało się to państwo, jaką drogą dotarło do takiego poziomu rozwoju ?
Niestety nasza wiedza opiera się jedynie na zapiskach pochodzących z okresu po tzw. konkwiście. Inkowie bowiem nie znali pisma, a przekazywanie swojej historii realizowali przez pieśni, malowidła i ustne przekazy.
Jednego możemy być pewni. Państwo Inków nie ma wielowiekowej historii. Swoją potęgę zbudowało głównie na terytoriach i dziedzictwach podbijanych kultur. Państwo Inków było bowiem ostatnim etapem w procesie kształtowania się wysoko rozwiniętych kultur przedhiszpańskich. Czytaj dalej
Ekspedycje ratunkowe wysłane przez Pizarro do obleganego Cuzco. W roku 1536 Inkowie rozpoczęli rewolucje, którą zainicjował Manco Inka. Z uwagi na to, że był on w tym okresie więziony w Cuzco przez Hiszpanów, rolę organizatora rebelii przejął Villac Umu – główny kapłan świątyni Coricancha.
Manco Inka, który do tej pory stosował metodę dyplomatycznej negocjacji, skłonił się do podjęcia walki, widzą jak konkwistadorzy traktują Indian, jego rodzinę, jak grabią i niszczą dorobek jego przodków. Manco Inca zdawał sobie sprawę, że walka na otwartym terenie z kawalerią hiszpańską, która wykorzystywała konie, była dla armii inkaskiej skazana na niepowodzenie. Jednak z uwagi na ukształtowanie peruwiańskiego terenu, zrodziła się dla Inków szansa odwrócenia tej sytuacji.