Capullana – kobieta wodzem plemienia.
Kończył się już kwiecień 1528 roku.
Kończyła się powoli druga wyprawa Francisco Pizarro, którą zorganizował w celu eksploracji wybrzeża Peru, by bliżej przyjrzeć się mieszkającej tam ludności, by ocenić poziom ich rozwoju i ocenić swoje szanse na planowany podbój.

Pizarro podjął decyzje o powrocie do Panamy, by tam, a także na dworze królewskim w Hiszpanii szukać wsparcia i finansowania kolejnej wyprawy.

Po słynnej scenie z wyspy Gallo, u boku Francisco Pizarro pozostało 13 konkwistadorów gotowych na walkę i podbój inkaskiej ziemi. (pisałem o tym w innym artykule)

Zanim Pizarro zawrócił statki do Panamy, zostali zaproszeni przez pewne plemię, żyjące w okolicy Puira i Tumbes. Wodzem tego plemienia była kobieta, którą Hiszpanie nazwali Capullana, a która urzekał ich swoją urodą, a także wielkością obszaru jakim zarządzała.
Pizarro przyjła zaproszenie, a jako delegatów wyznaczył następujących konkwistadorów: Pedro de Halcon, Alonso de Molina, Nicolás de Ribera el Viejo i Francisco de Cuellar.
Pedro de Halcón ubrał się na tę okazję bardzo elegancko, w aksamitny dublet i czarne legginsy, co zrobiło na jego towarzyszach niemałe wrażenie.
Jak głosi legenda, Capullana miło ich ugościła, ale dopytywała się dlaczego nie przybył do niej ich wódź – Pizarro. Dopiero następnego dnia, po długich namowach, Francisco Pizarro zdecydował się odwiedzić plemię – na tą okazje zorganizowano ucztę.

Kiedy po zabawie oddział Pizarra wrócił na statek, Halcon oznajmił, że jest zakochany w Capullanie i chce powrócić na ląd.
Załoga statku siłą musiała powstrzymać go na pokładzie, ale Halcon wyrywał się i z mieczem w dłoni krzyczał że chce opuścić statek.
Tę zabawną historię przerwał pilot wyprawy – sternik Bartolomé Ruiz – uderzając Halcona wiosłem w głowę. Oszołomiony Halcon został uwięziony i do końca rejsu był przykuty do pokładu statku.

Zapraszam do odwiedzenia strony na Facebook