Jak mieszkańcy Andów obrabiali wielkie bloki skalne.
Przyglądając się inkaskim murom w Cuzco lub górującej nad tym miastem twierdzy Sacsayhuamán, zastanowi nas fakt, jak ci prymitywni ludzie, nie znający stali ani koła, mogli z tak niebywałą precyzją dopasowywać do siebie olbrzymie bloki skalne.
Te kamienne ściany Sacsayhuaman mają średnio 5 metrów wysokości i 2,5 metra szerokości, z czego najwyższa ma 9 metrów wysokości. Szacuje się, że mogą ważyć od 90 do 125 ton, chociaż rekordowy blok skalny waży prawie 360 ton.Jak zatem można było zbudować coś takiego ? Czy pomagały im pozaziemskie cywilizacje?Raczej nie, bo inkowie, a w szczególności mieszkańcy amazońskiej puszczy znali metody zmiękczania twardych skał.

W peruwiańskiej i boliwijskiej Montanii żyje mały ptaszek, przypominający zimorodka, który w   skalistych, stromych brzegach rzek wydłubuje sobie gniazdo w postaci foremnych, okrągłych dziur. Ptaszek ten przylatuje do skały z jakimiś listkami w dziobie, czepia się kamienia pazurkami i trze tym listkiem w jednym miejscu. Potem odlatuje i przylatuje z nowymi listkami, powtarzając tę czynność kilkakrotnie. Po kilku takich nawrotach zaczyna kuć dziobkiem w miejscu natartym listkami i po jakimś czasie wydłubuje krągły otwór w skale. Wtedy odlatuje, by znów przynieść listki i trzeć nimi dno wydłubanego otworu, nim raz jeszcze zacznie kuć. Po kilku dniach dziupla jest gotowa. Znaczy to niezbicie, że ptak ten znaj rośliny których sok zmiękcza skałę do tego stopnia, że przypomina swoja konsystencją wilgotną glinę.
Indianie zamieszkujący dorzecza Amazonki wskazywali ciemnoczerwoną roślinę, wysoką na około 30 cm., która z łatwością zmiękczała skały i metale.

Zapraszam do odwiedzenia strony na Facebook