Oficjalnie w literaturze historycznej, jako pierwszy zdobywca Chile jest przedstawiany Diego de Almagro, towarzysz Francisco Pizarra w pierwszym okresie konkwisty. Jednak na skutek kłótni i nieporozumień wynikających z niesprawiedliwego podziału łupów i przydziału przywilejów Almagro postanowił udać się z wyprawą na tereny obecnego Chile.
3 lipca 1535 roku (lub jak podają inne kroniki w czerwcu) Almagro wyruszył z Cuzco, ówczesnej stolicy Imperium Inkaskiego z oddziałem ponad 500 żołnierzy hiszpańskich (piechurów i kawalerzystów) oraz niemal 12 tysiącami Indiańskich wojowników – kierując się na południe kraju.

Trasa oddziału Almagra biegła z Cuzco w kierunku Qualla Suyu – Copacabana – Chuquiago – La Raya – Paria – Aullagas – Tupiza – Jujuy – dolina Salta, Chicoana (odpoczynek 2 miesiące) – Catamarca, na zachód od przełęczy San Francisco – Puerto Nevado – Comecaballos – Copiapo na wybrzeżu Chile – na południe wzdłuż wybrzeża. Tu wycieńczeni, schorowani i rozczarowani brakiem zdobytych łupów postanawiają powrócić do Cuzco. Kierując się wzdłuż wybrzeża, przez pustynię Atacama i prowincję Arequipa, po niemal 20 miesiącach, w marcu 1537 roku powracają do Cuzco.
Czy jednak Diego de Almagro był pierwszym Hiszpanem który postawił nogę na terytorium dzisiejszego Chile.
Otóż NIE.
3 lata wcześniej, dotarł tu inny Hiszpański konkwistador, obywatel Sewilli – Gonzalo Calvo de Barrientos.
Kim był Barrientos i jak się znalazł w Chile?
Był konkwistadorem, który przybył do Peru wraz z oddziałem Francisca Pizarro towarzysząc mu od pierwszych dni wyprawy. Pochodził z zasłużonej rodziny – jego ojciec miał tytuł Hidalgo, a dziadek był burmistrzem Montero Infante Don Enrique i mistrz zakonu Santiago.
Charakter miał jednak dość wredny, często dokonywał kradzieży i popadał w konflikty . Gdy Francisco Pizarro dowiedział się o jego poczynaniach, dla ostrzeżenia innych obciął Barrientosowi ucho i ogolił mu głowę na łyso.
Oszpecony był obiektem drwin i wyśmiewania przez innych Hiszpanów, którzy nazywali go „El Desorejado” (bezuszy).
Ponieważ cała sytuacja miała miejsce w okresie, gdy Hiszpanie uwięzili Atahualpę – władcę Inków – i oczekiwali na obiecany przez więźnia okup, Barrientos poprosił Inke, by pozwolił mu udać się gdzieś w odległe miejsca – byle dalej od swoich hiszpańskich towarzyszy.
Atahualpa pozwolił mu udać do doliny Aconcagua gdzie żyli Indianie Tangolonco i Michimalongo. Od Atahualpy otrzymał dwóch Indian Yanacona do pomocy oraz gwarancję, że nikt podczas drogi go nie zaatakuje. Istnieją zapiski, że w podróży towarzyszyli mu Anton Cerrada i Cuximay Ocllo. Szedł przez pustynie Atacama, dotarł do Los Vilos przy ujściu rzeki Conchali, potem przez około 100 km wędrował na południe wzdłuż wybrzeża, dotarł do Concon i do ujścia rzeki Aconcagua.
Gdy dotarł na miejsce kacyk plemienia Michimalongo przydzielił mu miejsce na dom i ziemię do uprawy oraz nadał imię Gasco. Żył wśród Indiańskiej społeczności zdobywając duży prestiż – wyrzekł się hiszpańskiego stylu życia, zgolił brodę, nosił stroje Indian, pomagał im w walkach plemiennych.
Jego pozycja była tak znacząca, że gdy 3 lata później (w roku 1536) Diego de Almagro dotarł tu ze swoją wyprawą, lokalni kacykowie pytali go jak się zachować w stosunku do Hiszpanów.
Oddział Almagra mógł czuć się u boku Barrientosa bezpiecznie. Wspólnie zwiedzali okolicę gdy reszta oddziału odpoczywała wśród przyjaznych tubylców.

Sielankowy nastrój skończył się, gdy Indianin będący u Hiszpanów tłumaczem, rozgłaszał wśród tubylców, że Hiszpanie to złodzieje, mordercy i że zależy im tylko na złocie.
Sprawę odkrył Barrientos, a uciekającego tłumacza Almagro pochwycił i nakazał zgładzić przez rozszarpanie końmi.
Hiszpanie nie widząc w okolicy bogatych prowincji postanowili powrócić do Cuzco.
Barrientos zdecydował się powrócić razem z nimi. Jego wartość dla Hiszpanów znacznie wzrosła, gdyż przebywając wśród Indian nauczył się ich języka, zwyczajów, sposobów walki oraz dobrze znał okolicę.
Drogę powrotną zaproponował przez pustynie Atacama i Pampa del Tamarugal.
I od tej chwili jego losy nie są jednoznaczne. Jedne kroniki mówią, że w drodze do Cuzco Barrientos uciekł i wrócił do Indian. Wraz z żoną i innymi rdzennymi mieszkańcami założył małą grupę pośrodku pasma górskiego, gdzie żył do śmierci.
Inna wersja mówi, że nie uciekł, dotarł do Cuzco a zginął w kwietniu 1538 roku, w bitwie pod Las Salinas.
W 2006 roku Sebastián Alarcón nakręcił film o jego historii, zatytułowany „Desorejado”, a w roli głównej zagrał Claudio Reyes.

Zapraszam do odwiedzenia strony na Facebook