Czym jest świnka morska dla ludów Ameryki Południowej, czyli między innymi dla Peruwiańczyków – na pewno czymś nadzwyczajnym.
Potwierdzenie tej tezy znajdziemy w katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Cuzco, gdzie wśród wielu wspaniałych obrazów znaleźć możemy dzieło Marcosa Zapaty, powstałe w roku 1753, a zatytułowane „Ostatnia Wieczerza”. Obraz przedstawia Chrystusa i jego apostołów, zgromadzonych na paschalnej wieczerzy – w chwili ustanowienia sakramentu Eucharystii. Nie trzeba być jednak wprawnym obserwatorem, by zwrócić uwagę na jeden istotny szczegół – na stole obok chleba i wina, główną potrawą jest podana na wytwornym metalowym półmisku — pieczona świnka morska.
Archiwum kategorii: Tawantinsuyu
Koka – więcej niż roślina
Myślą o kulturze Inków, kulturze ludów andyjskich, mamy często skojarzenie z niepozorna rośliną, zwaną koka określana również mianem krasnodrzewu pospolitego lub krzewu kokainowego, a przez Inków coca lub cuca.
CHIRIRINKA – owad zwany „błękitną muchą”
CHIRIRINKA – owad zwany „błękitną muchą”
W wierzeniach andyjskich muszka chiririnka to owad, który zwiastował śmierć.
Motyw „błękitnej muchy” często przewija się w legendach, wierzeniach i pieśniach wykonywanych na całym obszarze imperium Inkaskiego – od Ekwadoru, przez Peru, aż po Boliwię.
Skąd się wzięła jej nazwa – jest to onomatopeja, naśladująca charakterystyczny odgłos brzęczenia tej muchy, bardzo specyficzny i odmienny od dźwięków wydawanych przez inne owady.
Bałwochwalstwo – cóż to takiego?
Bałwochwalstwo to w rozumieniu Hiszpanów podbijających tereny Peru oddawaniu przeze tubylców czci wizerunkom bóstw – przedstawianych w postaci bałwanów, posągów, kamieni, mumii, wak, itp.
Na ilustracji znajduje się wizerunek bóstwa ze świątyni Pachacamac.
Kobieta w czasach prekolumbijskich
Co wiemy o kobietach żyjących w czasach prekolumbijskich na kontynencie Ameryki Południowej?
Nie mało, ale jednak wciąż za mało. Wiedza nasza opiera się jedynie na wykopaliskach archeologicznych oraz na zapiskach kronikarzy, będących zarówno mieszkańcami kontynentu, jak i Europejczykami – którzy dotarli tam w czasach podboju.
Zapiski kronikarzy mogą być oczywiście mało wiarygodne, bo piszący je autorzy opierali się na lokalnych podaniach, legendach, pieśniach, wspomnieniach najstarszych mieszkańców. Zdarzało się też, że kroniki pisały osoby, które w ogóle nie były na kontynencie, lub dotarły tam kilkanaście lub kilkadziesiąt lat po konkwiście.
Inez Suarez – pierwsza kobieta konkwistador
Inez Suarez – pierwsza kobieta – konkwistador, która uczestniczyła w podboju imperium Inków.
Pochodziła z Hiszpańskiego miasta Plasenci, gdzie urodziła się w roku 1507.
Czytaj dalej
Jose Gabriel Condorcanqui – piękna walka i okrutna śmierć
Jose Gabriel Condorcanqui urodził się ok. 1741 roku w Tincie. Był pra-pra wnukiem ostatniego inkaskiego przywódcy – Tupaca Amaru, dlatego gdy stanął na czele powstania Indian przybrał nazwisko Tupac Amaru II.
Atahualpa jakiego nie znacie
Dla tych z Państwa, którzy historię Inków znają tylko z podstawowych wiadomości internetowych, Atahualpa kojarzony jest:
- jako ten biedny władca podbitego przez Hiszpanów kraju,
- jako ten biedny władca uwięziony przez Hiszpańskich konkwistadorów dowodzonych przez Francisco Pizarro,
- jako ten biedny władca, który został zamordowany przez Hiszpanów, mimo że zapłacił im niebotyczny okup w złocie i srebrze.
Ale czy na pewno należy go tak żałować i mu współczuć?
Czytaj dalej
Co do Peru sprowadzili Hiszpanie czyli czego Inkowie nie znali
Państwo Inków prosperowało dobrze i szybko się rozwijało. Trudno to sobie wyobrazić, biorąc pod uwagę fakt, że narody tworzące Imperium nie znały pisma, nie znały koła, nie znali żelaza. Nie znali także wielu zwierząt i roślin, tak potrzebnych do rozwoju gospodarki i rolnictwa.
W pierwszych latach po pojawieniu się Hiszpanów na kontynencie, towary, zwierzęta i rośliny sprowadzane z Hiszpanii były bardzo drogie. Z czasem, gdy polityka rolna i hodowlana doprowadziła do powiększania się stad i pól uprawnych, ceny poszczególnych towarów spadały.
Jak Inkowie dbali o włosy i cerę
Jak Inkowie dbali o włosy i cerę.
Fryzury różniły się zależnie od plemienia.
Kobiety Inkaskie nosiły długie, czarne włosy, zazwyczaj rozpuszczone, czasem przepasane wąską wstążką.
Czytaj dalej